Człowiek jako istota społeczna od zawsze dążył do życia w grupie. Już pierwotne ludy skupione w plemionach dążyły do zapewnienia sobie wzajemnego wsparcia i bezpieczeństwa. Grupa zapewniała również wzajemne zaspokojenie innych potrzeb jak prokreacja, udział w obrzędach plemiennych, które stanowiły istotny element życia jednostki. Człowiek wraz z postępem cywilizacji rozwijał również relacje społeczne.
We współczesnym świecie w dużych zbiorowościach ludzkich stanowiących społeczeństwo istnieją mniejsze, nieformalne grupy określane jako subkultury. Termin ten określa grupę społeczną, która wyraża swoją odrębność podważając powszechnie akceptowane wzory kulturowe. Subkultura negując przyjęte powszechnie przez społeczeństwo wzorce stważa swoją własną, odrębną kulturę, opartą bardzo często na wyznawanej przez ich członków ideologii. Subkultury mogą tworzyć różnorodne grupy społeczne. W każdej z nich członków łączą swoiste, wypracowane w obrębie ich zbiorowości normy czy wyznawane idee.
W swoim artykule chciałbym skupić się na zagadnieniu subkultur młodzieżowych, analizując czynniki warunkujące ich powstawanie oraz rolę w życiu młodych ludzi.
Młodzież wchodząc w świat dorosłych konfrontuje się z wyznawanymi przez nich wartościami, stylem myślenia oraz przestrzeganymi zasadami rządzącymi w społeczeństwie. Czasami znalezienie swojego miejsca w szeroko pojętej zbiorowości okazuje się trudne, bądź mało atrakcyjne. Młodzi ludzie bardzo często są krytycznie nastawieni do otaczającej ich rzeczywistości. Ich egocentryczne nastawienie skłania ich do refleksji nad tym co obserwują i w czym uczestniczą. Postawami często występującymi w tym okresie są idealizm badź nihilizm lub cynizm. Idealizm związany jest z intensywnym pragnieniem dobra. Otaczającą rzeczywistość ujmuje się przez tego rodzaju pragnienia. Idealizm stopniowo przechodzi transformację ustępując pod koniec okresu dorastania realizmowi.
Nihilizm związany jest z poczuciem bezsensu otaczającego świata. U młodych ludzi postawa ta wywołana może być choćby niepowodzeniami w osobistych sferach życia. Cynizm stanowić może rodzaj prowokacji skierowanej do osób dorosłych, stanowiąc opór przed regułami rządzącymi ich światem.
W młodych ludziach rodzi się bunt przeciwko wartościom wyznawanym przez dorosłych. Ich rozwijająca się samoświadomość i bogata wyobrażnia prowokuje do poszukiwania własnych ideałów. Młodzi konfrontują się również z własnymi, bardzo niekiedy burzliwymi w tym okresie emocjami. Niechętnie ujawniają je przed osobami dorosłymi obawiając się niezrozumienia, często czując samotność. Poszukują swojej tożsamości aby zbudować własne „ja”. Rodzina nie stanowi już jedynej bliskiej wspólnoty.